ÜÇ AYLIK BEBEĞİN ARDINDAN!....
Büyülü bir dünyaya kim inanmak istemez ki ; uzun yıllar her şeyin kötü bir büyücünün yaptığı sihir olarak algılayan; ve hiç büyümeyen bir kadın soruyor !...bunları !....
Perilere İnanır mısınız !....
Ben bir dokunuşun, kulağımıza yavaşça söylenen bir şarkının veya temenninin nasıl iyileştirici bir etkisi olduğunu öğretmen olduğunda anladım !.....
Çocukluk öyle masum ve öyle savunmasız bir zamandır ki; ancak çocukları melekler veya görünmeyen güçler koruyordur; yoksa o kadar büyük kazaları nasıl atlatırlardı ki;
Sonra biraz büyüdüklerinde; bizlere emanet edilirler; kalpleri; hep çocuk kalmış meleklere ve perilere; eğer içinizdeki çocuk hala oralarda bir yerlerde saklanmışsa; mesleğinizin adı ÖĞRETMENLİKTİR.
Çocukluğun en çok unutulduğu zamandır; 0-6 yaş ve biz önce onların bize güvenmesini; sonra zarar görmeyeceğini anlamasını ve sonrasında da hayata yavaş yavaş hazırlanmasını sağlarız sabırla ve sevgiyle!
Bazen onlarla yerlerde yuvarlanır bazen üçünü, beşini kucağımızda aynı anda taşırız!
Onlar bize hiç ağır gelmez; Bu gün haberlerde 3 aylık bir bebeğin babası tarafından dövülerek girdiği komadan çıkamadığını öğrendim!....
Kahroldum …….
Neden ve Niye !.....
Bir bebek ne kadar rahatsız edebilir bir insanı üstelik anne -babasıysa !...
İnsanlık bir kere daha öldü bugün !....
İnsanım diye utandım!....
Gerçekten elimden gelse üstün güçlerim olsa yardıma gelse periler ve melekler, bu bebeğe can versem!...
Anne-Babalık ehliyeti konuşuluyor son günlerde!
Geç kalınmış bir karar olsa da, umarım bir an önce yasa yürürlüğe girer, anne- baba olarak insanlar, psikolojik geçmişleri, madde ve alkol bağımlılıkları ve çevresel koşulları ölçülerek anne- baba ehliyeti alsalar !....çok isterdim …..
Mucize bir cana can vermek; onu kucağınıza almak anne olan tüm canlılar yavruların üstünde titrerken; yazmıştık ya yaradılanların en zeki olanı’ İnsan bunu nasıl yapar!...
Yasalar bu konuda gereken cezanın en ağırını verse de bir can çok kötü bir şekilde canice katledildi acı olan katilin adı BABA !....
Hem eğitimci kimliğim hem de annelik ve insanlık kimliğimi bir kenara bırakıp; en ağır sözleri söylemek istiyorum; ama boğazımdaki yumrudan kurtulamıyorum !...
Her konuda sınandığımız şu günlerde; öfkemiz kızgınlığımız, bencilliğimiz bizleri yönetirken; önce
düşünmeniz gereken kirlenen toplumu hep birlikte ayağa kaldırmak zorundayız !...
Çocuklarımızı, gençlerimizi, anne-babaları bir daha eğitmeliyiz. Yaptığımız , hunharca hataları ,hiçbir mucize kurtaramaz Melekler ve Periler bile bizleri terk etti !...
Bu kadar yozlaşmış olmayı sineye sindirdiğimiz sürece daha da çok canlar yanacak !....
Çareyi , yönetimden, hükümetten bulamayacağız; çare bizde tekrar toplum olarak ,toplumun en küçük birimi aileye eğiterek bir yaşama doğru bir yön vermeliyiz!...
Sevgiyle Kalın
