FİNAL ZAMANI
Koca bir sezon...Dokuz ay süren inanılmaz bir mücadele...Ve direkt çıkmak için son haftalarda kaybedilen lig birinciliği...
Lig ikincisi olarak girilen Play- off mücadelesi ve 52 Orduspor aşılarak gelinen final maçı...
Finaldeki rakip ise Iğdır FK oldu. Normal sezonda içerde oynanan maçı İskenderunspor 4 -1 kazanırken, Iğdır’da oynanan maç 2-1 Iğdır FK lehine bitmişti.
Aslında sezon başında bu iki takım şampiyonluğun en net iki favorisiydi. Ama ligi daha iyi kontrol eden Düzcespor, aradan sıyrılıp normal sezonda şampiyonluğu göğüsledi.
Şimdi sezon başlarken en net favorilerin ikisinden biri, 2. Lige çıkma şansı elde edecek. Tabii ki yüreğimizdeki çığlık İskenderunspor olsun diyor. Dilerim öyle de olur.
Bu şehir çok uzun yıllardır statta böyle bir atmosfer yaşamamıştı. Finale çeyrek kala İskenderunlular futbolu özlediklerini gösterdiler. Tribünlerin çok az bir bölümü boş kaldı. Bu şehirdeki futbolun tekrar ayağa kalkması için bu durum önemli bir gösterge.
Öncelikle bu atmosferin oluşmasını sağlayan İskenderunspor Kulübü Başkanı Hakan Bolat’ı kutluyor ve bir sporsever olarak kendisine teşekkür ediyorum.
Ciddi özverilerle verilen emeklerin sondan bir önce yerini bulduğunu görmek mutluluk verici. Hele finalden de şampiyon olarak çıkılırsa, hedef tam on ikiden vurulmuş olacak.
Maça gelecek olursak; evet açık söylemek gerekirse, 52 Orduspor oyun olarak Körfez ekibinden daha iyi göründü. Zaten galip gelen takımın kalecisi sahanın net en iyi oyuncusu olarak görünüyorsa buna fazla itiraz da etmemek gerekir.
Gerçi bu tip hedef maçlarında iyi oyundan ziyade lehte sonuç önemlidir. İskenderunspor da bu lehte sonucu elde ederek finale kalmış oldu.
Açıkçası oynanan oyunla ilgili yapacak birçok eleştiri olmasına rağmen, bunların hiçbirini yapmayacağım. Öyle ya, final aşamasında keyfimiz kaçmasın, umudumuz güçlü olsun.
Tıpkı takımın ve bir şehrin umudunu ellerinin arasında tutup kaçmamasını sağlayan İskenderunspor’un kalecisi Muhammet Can Tuncer gibi. “Aferin çocuk, tartışmasız sahanın yıldızıydın. Sen var ol emi.”
2009-2010 yılında benim de yönetiminde yer aldığım İskenderunspor’un şampiyon olup, 3. Lige çıkmasından sonra bu şehir ilk kez futbolu hatırladı ve yeniden ayağa kalktı.
Şimdi final zamanı. Her şey harika gidiyor. Haydi çocuklar, ba-şa-ra-cak-sı-nız. Futbolu çok seven bir şehrin umutlarını taşıyorsunuz. Açın kapıları, Körfez’in çocukları geliyor!
