ÜLKEYİ KURTARMAK
Merhaba Sevgili Dostlar ve kelimelerin gücünü seven okurlar!
Kafam yine bu aralar çok karışık; ne doğru, nasıl yapılır ve çözüm noktalarını bilmiyorum!
- İnanıyorum; bir insan değişir, dünya değişir…
- İnanıyorum; kelebek etkisine ‘Dünyanın bir ucunda kelebek kanat çırpar; diğer ucunda kasırgalar kopar !’
- İnanıyorum; olumlu düşünceye ve olumlandırmaya !
- İnanıyorum; çocuklara ve çocuk kalmaya!
- Çevremdeki eğitim gönüllüsü binlerde insan tanıyorum ve konuştuğum herkes ‘Sistem böyle yapacağım bir şey yok’ deyip çocuklarımızı değiştirmeye ve toplum dışında kalmasın diye herkes gibi olmaya zorluyoruz!
Ben ve siz; sosyal medyadan birçok yeni akımları takip ediyoruz! İçinde oyun, bebeklik dönemi, oyun terapileri NLP çalışmaları, alternatif eğitim metotlarını okuyoruz hatta bu konuda; yol almış yeni fenomenleri takip ediyoruz! …anne, …anne, boşlukları siz doldurun!
Sevgili dostlar aslında çözüm sorunumuzun içinde; çocuklarınızın gözlerine aralık vermeden 4-6 dk. Bakın ve en çok inandığı ve güvendiği kişi siz olursunuz!
Hatta doğru bağlanma ve göz göze temasla ilgili araştırma yapan uzman arkadaşlarımız; Biz yetişkinlerin bile gözlerine aralıksız insanlarla, aşk, iş ve dostluk olarak hemen bağlandığımızı gözlemlemişler;
Biz anne – babalar uzun süredir; hem eş olarak birbirimize hem de çocuklarımıza dikkatli baktığımızı düşünmüyorum!
Bu işi çevremizdeki kişilere pas ettik; okullar, psikologlar özel bakıcılar; vb.
Çocuklarımızı; farklarını unutarak, tıpkı bir fabrikadan çıkan ürünler gibi aynı olmaya zorladık ya da ülke eğitim sistemi bunu dayattığını düşündük!
Ben tek başıma ne yapabilirim ki; deyip sorumluluğu ülkeyi yönetenlere, bakanlara, eğitim uzmanlarına attık.
Bakış açımızı değiştirirsek ve işe bir başka yönden baksak mesela; Biz bunu talep ettiğiniz için çevremizde bu şekilde bir yöntem uyguluyor olabilir mi?
Kendi içimizdeki yapamadıklarımızdan ve içimizdeki çocuğu şımartıp özel yapmak için talep ettik ve son 30 yılda özel okul patlaması oldu!
Öğretmenlerimizin üretimini; eğitim materyali ve eğitim kitapları ile ellerinden aldık;
Önceden yaptığımız doğrulara bir türlü güvenemedik ve ne kadar akım varsa uygulamaya kalktık; her gelen farklı görüşle1-2 yılda değiştirdik;
Hızla gelen teknoloji bizi bir şaşırttı ve teknoloji eğitimin içine almazsak olmaz sandık; bu seferde elimizdeki malzemeyi daha hazır olmadan harcadık ve bu şaşkınlık bize pahalıya mal oldu ve bizler sanki birileri tarafından hipnotize olmuş gibi; ne yaparsak yapalım hem kendimize hem de çocuklarımızı hep yetersiz hissettik;
Çocuklarımız Bu arada büyüdü bu git- geller onları da değiştirdi; hedefleri yoktu; çünkü başarısız oldukları her şeyi biz ortadan kaldırıp ; onların hata yapmalarına izin vermedik ; ve çocuklarımız hatanın en büyük öğretmen olduğunu Bilemeden; içlerine düştükleri her olumsuzlukta vazgeçmeyi, başkasının çözüm bulmasını ya da yeniden bir başka şeyle başlamayı öğrendi; merhameti, empati kurma duygusu, sabrı ve beklemeyi hiç öğrenemedi!
Ve bu çocuklarda yetişkin olmaya başladı; kendi çocuklarında aynı kendi eğitildiği gibi sorumlulukları başkalarına vererek ve bunun için ne kadar çok para harcarsa o kadar iyi bir de ebeveyn olacağını düşünerek eğitti
Sevgili Ülkem; güzel vatanım; işte bizi şimdiki içinde İçinde bulunduğumuz pek çok çıkmaza sokan en temel şey çocukların eğitimiydi;
‘Bir çivi bir atı bir nal bir atı bir at bir komutanı komutan bir orduyu Ordu koca bir ülkeyi kurtarır’ İşte buradaki çivi biziz! Eğitim; çocuklarımızı öğretmeden önce eğitelim ve ülkemizi kurtaralım!
O zaman; ne deprem, ne virüsler ne de başka şey bizi yok edemez!
Sevgi ve umutla kalın; En güzel günlerde tekrar buluşmak üzere!
