ÇOCUKLARI ANLAMAK
Biz yetişkinler; çocuklara oranla gülmeyi unutuyormuşuz, çünkü çocuk olduğumda günde ortalama 400 kere gülerken biz yetişkinler sadece 15 kere gülüyormuşuz!
Ne yalın, ne sade ne anlaşılır çocukluk ne zaman giriyoruz yetişkinlik labirentine!
Önce temel ihtiyaçlarımızı kişi ,zaman ,mekan tanımadan yaparız! Sonrasında bunların zamanını, mekanını ve sırasını öğreniriz. Sonra; yine yasaklar, kolaylıklar haklar ve haksızlıkları öğrenir! Ve devam eder yaşam yolculuğumuz.
Onları anlamak hiç zor değilken ; aslında gerçekten bakmadığımız için, onların gönderdiğimiz mesajları yanlış anlarız!..
Anne karnında iken nasılda anlaşıyorduk oysa onunla yüzünü görmeden, sesini duymadan; kasıldığında uyanıyor! Tekmenin şiddetine göre yatış pozisyonu ayarlanıyor, onun içimizdeki isteklerini bilir gibi yiyip içmiyorduk!
-Çocuğumuzu anlamaya gerçekten analiz etmemize ne engel,
-Bize öğretilenler! Koru sadece senin, herkes potansiyel tehlike; sadece sen bilirsin, Dünya’yı al, paran var! O her şeyi hak ediyor! Devam eden yakıştırmalardan sonra!
-Bu çocuk çok bencil, kendinden başkasını düşünmüyor, hadsiz, kadir kıymet bilmez, şımarık, ben senin için neler yaptım, mükâfatım bu mu; gibi uygun yakınma sözleri
-Sonrasında bunu nasıl çözerim; biz nerede yanlış yaptık, hangi ara işler bu kadar karıştı!
Aslında; perşembenin gelişi çarşambadan belli olurmuş.
Şimdi olağan üstü yaşarken; çocuklarımıza olan bakış açılarımızı değiştirip, kendi anne-babalığımızı güncelleyip; tekrar onları tanıma anlama dönemine girmemiz gerekiyor.
Anlamadığımız; sizin kafanızın içindeki kalıba göre yetiştirdiğiniz çocuklar;
-ileride ayaklarının üstünde durmak konusunda sıkıntı yaşıyorlar.
-Sosyal becerileri ve kendi günlük hayatlarını yönetememek onları başlarına gelen en küçük sıkıntıda
Ortamı terk etmek, arkadaşlığı, evlatlığını, eşliğini terk etmesine sebep oluyor !..
Gerçekten olay bu kadar vahim!
ÖNEMLİ; Erken çocuklukta çocuklarımız; olumlu sakin, sürekli ve sınırlı bir şekilde yönlendirmemizdir.
Çok önemli bir misyon üstlendiğimizi unutmadan ,insan yetiştirmenin önemini hep hatırlayarak bu konuda aile içinde önlemlerimizi alarak; okul, çocuk, aile olarak aynı çizgide yürümeliyiz!.
Sevgi ve sağlıkla kalın.
